3.2 In artikel 12c, vierde lid van de Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen (WGB), zoals dit artikellid sedert de inwerkingtreding van de WGB op 10 april 1998 luidde, is bepaald dat indien het pensioen wordt berekend op grond van de geldelijke bijdrage van de tot de betrokken tak van beroep behorende persoon, de omvang van het pensioen dan wel de omvang van de geldelijke bijdrage voor de toepassing van artikel 12b buiten beschouwing wordt gelaten, voor zover dat gerechtvaardigd is in verband met de voor mannen en vrouwen verschillende actuariële berekeningselementen en daarmee wordt beoogd de omvang van de pensioenen voor mannen en vrouwen gelijk te trekken of meer met elkaar in overeenstemming te brengen.

3.4 De Wvb is met ingang van 1 januari 2006 in werking getreden. Deze wet bevat aangescherpte voorwaarden aangaande de verplichte deelname van beroepsgenoten aan een pensioenregeling.

3.5 Blijkens de wetgeschiedenis van de Wvb (Kamerstukken II 2003/04, 29 481, nr. 3, p. 14) heeft het kabinet met de Wvb tevens beoogd de gelijke behandeling van mannen en vrouwen veilig te stellen.

Het kabinet heeft de gelijke behandeling vormgegeven door middel van twee voorschriften, namelijk het voorschrift tot gelijke uitkeringen voor mannen en vrouwen, ook bij beschikbare premieregelingen, en het voorschrift tot gelijke ruilvoet voor mannen en vrouwen bij uitruil van nabestaanden- en ouderdomspensioen en uitruil van andere soorten pensioen.

3.6 De wetgever heeft in artikel 37 van de Wvb de mogelijkheid geïntroduceerd van uitruil van nabestaandenpensioen voor ouderdomspensioen in een beroepspensioenregeling. De voorganger van de Wvb, de Wet betreffende verplichte deelneming in een beroepspensioenregeling, bevatte deze mogelijkheid niet.

3.7 Het voorgaande betekent dat er sprake is van strijd met artikel 12c, vierde lid, WGB, wanneer bij de uitruil van nabestaandenpensioen voor ouderdomspensioen verschillende ruilvoeten worden gehanteerd voor mannen en vrouwen bij aanspraken die zijn opgebouwd vanaf 1 januari 2007.

3.8 De Commissie stelt vast dat verweerster bij de uitruil van nabestaandenpensioen voor ouderdomspensioen een ander ruilvoetpercentage hanteert voor vrouwen (7,07%) dan voor mannen (38,04%). Dit duidt op direct onderscheid in de zin van de wetgeving gelijke behandeling.

3.9 De pensioenaanspraken van verzoekster zijn echter opgebouwd voor 1 mei 2005, een periode waarop de verplichting tot het hanteren van een sekseneutrale ruilvoet niet ziet, zoals blijkt uit artikel 12c, vierde lid, WGB, zoals dit artikellid tot 1 januari 2006 luidde. Nu ingevolge artikel 116, veertiende lid, Wvb sekseneutrale uitruil dient plaats te vinden bij pensioenaanspraken die zijn opgebouwd vanaf 1 januari 2007, is de verschillende ruilvoet voor vrouwen en mannen niet in strijd met artikel 12c, vierde lid, WGB. Het onderscheid op grond van geslacht dat verweerster jegens verzoekster heeft gemaakt is dan ook geen verboden onderscheid in de zin van de wetgeving gelijke behandeling.

3.10 De Commissie merkt nog op dat het feit dat verweerster verzoekster onverplicht de mogelijkheid van uitruil van nabestaandenpensioen voor ouderdomspensioen heeft aangeboden, niet tot een andere conclusie leidt aangezien, zoals opgemerkt, er toentertijd nog geen verplichting bestond tot het hanteren van een sekseneutrale ruilvoet. Aangezien noch is gesteld, noch is gebleken dat er door verweerster anderszins in strijd is gehandeld met de normen van de wetgeving gelijke behandeling, leidt deze omstandigheid niet tot een andersluidend oordeel.

3.11 Verzoekster heeft voor haar standpunt dat verweerster jegens haar verboden onderscheid heeft gemaakt tussen mannen en vrouwen een beroep gedaan op een oordeel van de Commissie van 28 september 2000 (oordeel 2000-66). Haar beroep op dit oordeel kan echter niet slagen. In bedoeld oordeel ging om een pensioenvoorziening als bedoeld in artikel 12a WGB, terwijl het in deze zaak gaat om beschikbare premieregeling in een beroepspensioenregeling, waarvoor andere regelgeving geldt, namelijk artikel 12c, vierde lid, WGB.

3.12 Ambtshalve merkt de Commissie hierbij op dat de onderhavige zaak evenmin kan worden vergeleken met de vragen die ten grondslag lagen aan oordeel
CGB 2 februari 1999, oordeel 1999-08, aangezien in dat oordeel de WGB niet van toepassing was. Vanwege dezelfde reden gaat ook een vergelijking van deze zaak met CGB 30 maart 2006, oordeel 2006-56, niet op.